مهمترین بیماریهای فیزیولوژیکی و تغذیه ای توت فرنگی عبارتند از:
1) بد شکلی میوه ها که یکی از علائم متداول در گلخانه های توت فرنگی بوده و دلایلی از جمله گرده افشانی ضعیف، تهویه نامناسب، رطوبت بالا و نور کم یا دمای بالاتر یا پایین تر از حد نرمال در زمان رشد و رسیدن میوه دارد. معمولا اگر گرده افشانی و تلقیح گل ها ناقص باشد، تعداد فندقه ها محدود شده و باعث عدم تقارن میوه و بد شکلی میوه میگردد.
۲) عدم استفاده مناسب و اصولی از کودها و عناصر غذایی نیز موجب افت عملکرد و کاهش کیفیت میوه می شود. بنابر این لازم است با انجام آزمایش، میزان نیاز به عناصر تغذیه ای پر مصرف و کم مصرف را تعیین نموده و بر اساس نتایج نسبت به کوددهی و تقویت گیاه اقدام نمود.
برداشت و بسته بندی توت فرنگی
در ارقام گلخانه ای برداشت میوه در طول سال بطور مرتب انجام می شود. برداشت توت فرنگی در مزرعه بایستی صبح یا عصر و در مواقعی از روز که هوا خنک تر است صورت گیرد، البته ساعات خنک اول صبح بهترین زمان برداشت است. میوه توت فرنگی بایستی در حالت کاملا رسیده و یا زمانی که ۷۵ درصد سطح آن رنگ گرفته است برداشت شود. البته زمان دقیق برداشت میوه توت فرنگی بسته به نوع رقم و نوع مصرف میوه متفاوت بوده، برای بازار محلی در زمان رسیدن کامل میوه یعنی زمانی که میوه کاملا رنگ قرمز خود را کامل کرده و برای انتقال یا صادرات میوه به بازارهای دوردست، در زمانی که میوه سه چهارم رنگ نهایی خود را داشته باشد انجام می گیرد.
توت فرنگی یکی از فساد پذیر ترین میوه ها بوده، فعالیتهای متابولیکی بالای میوه می تواند باعث از بین رفتن آن حتی بدون حضور عوامل فاسد کننده گردد. ساختار و بافت میوه توت فرنگی بدلیل لایه پوششی بسیار نازک و نرم و نیز گوشت نرم میوه آن را در مقابل فساد، ضربه و فشار بسیار آسیب پذیر می سازد. صدمات وارده، باعث نرمی توت فرنگی شده، مکان مناسبی را برای حمله عوامل بیماری زا فراهم می سازد. بنابراین در مرحله برداشت توت فرنگی، نهایت دقت بایستی اعمال گردد. توت فرنگی را در زمان برداشت همراه کاسبرگ بعنوان محافظ در افزایش میزان ماندگاری توت فرنگی برداشت میکنند، معمولا دم میوه را با چرخش آن در بین انگشت شصت و اشاره، بدون آن که به میوه صدمه ای برسد قطع می کنند.
میوه برداشت شده را پس از درجه بندی اولیه بر اساس اندازه میوه، شکل و رنگ آن و جدا سازی میوه های صدمه دیده و آلوده، بایستی به آرامی در جعبه قرار داده، در هنگام برداشت از صدمه رساندن و لگد کردن بوته و میوه ها خودداری گردد تا کیفیت برداشت میوه در چین بعدی نیز حفظ شود. به طور کلی عملیات درجه بندی توت فرنگی شامل: تمیز کردن، جداسازی میوه های صدمه دیده و معیوب، جداسازی بر مبنای فاکتورهای کیفیتی مانند سالم بودن، ریزی و درشتی، میزان رسیدگی و رنگ گرفتگی انجام می پذیرد. همچنین درجه بندی می تواند بر اساس نوع مصرف آن در صنایع مصرف کننده و فرآوریهای این محصول باشد، در این خصوص معمولا میوه های بدون کاسبرگ ریز یا درشت انتخاب خواهند شد. خنک کردن محصول بلافاصله بعد از برداشت قبل از درجه بندی و بسته بندی در محل مزرعه یا گلخانه به شیوه های ساده در دسترس و نیز خنک نگه داشتن محصول هنگام حمل و نقل آن به بازار مصرف، میزان تلفات محصول را در طی حمل و نقل بسیار کاهش میدهد. حداکثر زمان نگهداری مفید بعد از برداشت توت فرنگی در انبار سرد یک تا دو هفته در دمای حدود مثبت دو درجه و رطوبت نسبی ۹۰ درصد می باشد، دماهای پائین تر موجب از بین رفتن کیفیت و انجماد توت فرنگی می شود. همچنین در رطوبت پایین، محصول آب خود را از دست داده و پلاسیده و پژمرده می شود. به علت آسیب پذیری شدید میوه، توت فرنگی را باید در جعبه های کم عمق بسته بندی نمود و در داخل بسته بندی بایستی سلامت و بهداشت میوه حفظ شده، ضمن حفظ تهویه مناسب، میوه ها روی هم فشار نیاورده و بسته ها نیز فشاری بر روی یکدیگر نداشته باشند. معمولا در مصارف تازه خوری از بسته بندی های کوچک یک کیلویی و کمتر استفاده کرده و در برنامه مصارف فرآوری میوه در کارگاه صنایع تبدیلی از بسته بندیهای ۵ تا ۶ کیلوئی استفاده می گردد.
